yağmurlu hava

eğer trabzon'da yaşıyorsanız artık kanıksadığınız durumdur. bir kez başlayınca 1 hafta devam eden bir yağmur, sisli puslu dumanlı bir hava hayal edin. birde ona karşı içilen demli çay. içiniz kararmasın ne olur. bakınız bize mesela. bu kadar sise yağmura karşın içi dumanlı değildir karadeniz insanının. aksine inanılmaz neşeli ve güleryüzlüdürler. ama hırçınlığımızı tamamiyle dengesiz hava koşullarına borçluyuz. aslında çok dengeli, 365 gün 6 saat yağmur yağma ihtimali her zaman var. bir bakarsınız o yağmurdan sonra pırıl pırıl bir güneşle ortalık şenlenir sonra akşamına iç karartıcu bir siyahlık. bilinmiyor ama çok seviliyor yinede..

karadenizliyseniz alışık olabileceğiniz bir durumdur ayrıca mükemmel bir hissiyat oluşturur insanın içinde,mis

insanın içindeki tüm kötü duyguları alıp götüren doğa olayı

rize'de yaşıyorum ve yağmurlu havalardan nefret ederim ne kader ama...

şu hayatta aşkımı ilan edeceğim tek şey be.

pek severim.çünküm; (bkz: trabzon'da sıradan bir gün) ^^

deli gibi yağan yağmurun altında saatlerce yürüyebileceğiniz biri varsa kesinlikle daha güzel oluyor

alt yapısı düzgün semtte yaşıyorsanız keyifli olabilir ama her yer çamur içinde kaldığında hiçbir çekiciliği yok benim için.

ankara için akşamdan beri devam eden havadır. aslında iki gündür böyle ama bir kaç saat mola vermişti, geri başladı. şu an hem sert bi rüzgar hem de yağmur var. bende aldım elime kahvemi oturuyorum. o kadar huzur veriyor ki şu ortam bana, kelimelere dökemiyorum sanırım. bi gün alıp başımı karadenize yerleşmezsem iyidir.

tek başımayken üzer bazen ağlatır..

her bir damla,üzülen insanların içine akıttığı göz yaşıdır.her yağmur yağdığında bir hüzün oluşur insanlarda,bir sıkıntı.bu yüzdendir işte

deli uyutuyo beni ya

nefretim. duş harici bir sebeple ıslanmak pek hoşuma gitmiyor nedense.

evdeyken iyi güzel de dışarıda olunca çekilmiyor

duruma göre değişiyor evde olursam ve dışarıda hiç işim olmazsa keyfinden geçilmez otururum pencere önündeki koltuğuma güzelce dinlenirim ama dışarda işim varsa o gün bana zehir olur.

dünya'nın en güzel havasıdır. aksini iddia edecek olan yeşile gelsin ağzını burnunu kırayım, kafa atmayı yeni öğrendim :d

kıyamet kopuyor sayın seyirciler...

evdeysek severiz

beykoz istanbuldan değil diyorum kimse inanmıyor. al işte beykoz da yağmıyor.

sabah uyandım çatır çutur şimşek çakıyor, yıldırım düşüyor. hafiften hava serin ve karanlık. yorganın altından çıkmak istemedim.

an itibarı tamam yağmurlu hava güzel ama sel olmuş etraf. Kapıdan çıkıp biraz yürüyünce yüzmeye başlıyorsun (bkz: anın görüntüsü)

trabzonda okuduğum için alışık olduğum havadır . güneşli kavurucu bir havaya göre tercihimdir . ayrica yağmur yağarken müzik dinlemesi daha bir zevkli oluyor

şuan kayseri havası inanılmaz derecede yağışlı ve yaklaşık olarak 3 saattir yağmurun altında yürüdüm hocam bakın samimi söylüyorum yeni doğmuş kadar sakin ve temizim.

herkes tadını çıkarır melankolik melankolik gezer peki ben ne yaparım markete gider annemin isteklerini alırım. tam havaya gireceğim elimdeki poşetler parmağımı sıkıyor. ayrıca yürürken de üzerine yıldırım düşer diye de korka korka geldim eve.

normalde severdim ama trabzondan sonra yağmurdanda soğuduk çok şükür. teşekkür ederim her türlü zevkimi benden çaldığın için canım trabzon asdfasf

İnsanı istemsizce şöyle bi düşünceli, depresif hale sokar. Hiçbir derdiniz yoksa dahi üzülürsünüz, neye üzüldüğünüzü bilmeden. Yine de yağmurlu havada kulaklık takıp yavaş yavaş yürümenin tadı bi başkadır.

Araba kullanmaktan en korktuğum hava. Islanmaya razı olup başkasının kullandığı arabaya da binmemeye çalışıyorum hatta.

En sevdiğim havadır. Gri, ıslak sokaklarda dolaşmak huzur verir.

Keşke +50 kuruşa gök gürültüsü ve şimşek de alabilsek şu an.

bundan sonra kimse yağmurlu hava edebiyatı yapmasın lütfen. Sabahtan beri esniyorum bu ne kasvettir ya

yagmur altında el ele tutusup ara sıra öpüsmeli yürüme havası var şu an dısarda

Şu havada evde duran manyaktır

Dışarda deli gibi yağmur yağıyor. Hava tam evde battaniyeyle camın karşısında oturup akşama kadar kahve sigara yapmalık.

Şemsiyemle çıktım; Chopin Waltz op 69 no 2 eşliğinde kafa dağıyorum. Chopin op 69 no 2

hava kapalı olunca modum düşüyor sinirli oluyorum evde oturmaktan nefret ediyorum dışarı çıkıp yemek yemem spora gitmem lazım böyle havaları seven insanlar %75 tembeldir maalesef

Her şey yapılabilir böyle güzel yağmurlu bir havada ancak çalışılmaz. Gezmeli tozmalı yürüyüş yapmalı belki eve dönüp film izlemeli ama çalışmamalı.

Tüm o yürüdüğüm yağmurlu sokaklarda dik bakışlar atarak aradığım soğuktan açlığını unutmuş kedi köpekler, çapraz adımlar atan sarhoşlar, hızla ilerleyen arabalar yoktu artık. Gözlerim baygınken belirsiz adımlar savurduğum bu ayaklarım dahi onun gölgesini ararcasına ilerlerdi adımlarında, ışıkların yansımasında omzumda belirmesini umduğum o eller aslında hep ensemdeydiler. Ve geriledim. Geriye attığım her adımda evimde hissedeceğim kokusunu sıcak nefesleriydi aslında, ince ve güçlü elleri ise kürek kemiklerimi sıvazlamaz, omzuma düşen saçları koklamaz; omuzlarımdan tutmazdı tüm o yüklerimi benden alırcasına. Ama ilerlemedim. Onun yüklerini omzumdan düşürmedim, ensemdeki elini kabullenmekle kalmalıydım. Kalmadım. Benimsedim. Durmalıydım, boynumu dik tutmalıydım. Tutmadım. Saçlarım geceye karışırcasına rüzgara tutuldu. Başıma baskı yapan tüm o teller bir elektrik akımına tutulup beni yakacak sandım, toplamalıydım. Toplamadım. Rüzgara tutulmaya devam ederlerken yanmayı umursamadım. Umursamalıydım. Yanıklarımı sarmayı dahi umursamadım, sonuçları umrumda değildi. “Kokusu fazlasıyla yakıyordu.” diye düşündüm. Geriye attığım her adım beni daha da geriye itti ve yüzüme çarpan ayaz tozları yüzümü onun nefesi olup gözlerimi yaktı. Karşı koymalıydım. Koymadım. Sırtımdaki ağırlıklar geriye düşürecek, omzumdakiler ise beni yere çekeceklerdi. Ama tek umursadığım oydu, basitçe o. Sadece o. Yalınca o. Ve vücudumu değil ruhumu ayakta tuttu. Ruhumdaki ağırlıkları, ateşi….. Benden uzak tuttu, korudu. Ve tüm bunlar bedenimde vuku buldu. Bense ruhumu değil vücudumu tutmasını diledim çünkü her zaman ruhsal acıya meyilliydim. Kusmak, ağlamak, bağırmak her zaman benim için daha zordu.

insanlar dört bir yana kaçıştığı için her şehri güzelleştirir. özellikle istanbul'u.

Sık yağmur yağmayan yerlerde yaşayanlar için romantik, sık yağmur yağan yerlerde yaşayanlar için her zamanki gibi bir gün. Ama ne olursa olsun bereketi hatırlatır

az önce evden çıkıp hafif yağan yağmurda neredeyse bir saat amaçsızca yürüdüm.Bazen kafamı kaldırıp göğe baktım o yağmurda ıslanmayı daha iyi tadayım diye ve büyük bir huzur verdiğini hissettim.

ikidir gözlüğün camını sildiğim gün yağmur yağıyor ve ne hikmetse o günde dışarıda oluyorum. lan zaten ayda yılda bir siliyorum şu camları, yağmur damlaları da anasını sikiyor. bundan sonra hava durumuna bakıp sileceğim, bıktım. (bkz: evet tarafından)

pembe götlü olduğum için hemen kahve, battaniye, kitap takılıyorum.

Çok severim. Bi çıkacaksın dışarıya yürüyeceksin öylece, kendinle konuşup soru cevap yapacaksın. Yeri gelecek küfrünü de basacaksın hem kendine hem hayatına. Evine gelip sıcak duş alıp filmini izlerken uyuya kalacaksın. Tam arınma gecesi haa

Depresif moda geçmek için çok ideal bir hava. Ama böyle o modda olduğun için de keyif alıyorsun. İlginç bir enerjisi var havanın

Yürümesi güzel oluyor yalan değil yeni yağmış veya hafif çiseleyen yağmurda severim.